Bir deniz,
üstü neft,
yanıyor.
Bu deniz,
içinde kırk bin dehliz,
her dehlizde bir kimsesiz,
bekliyorlar sessiz sessiz.
Gömdünüz bizi gömdünüz,
gömseniz de öldüremezsiniz!

Örttüler denizimizi,
neft var;
neft yanar,
yükselir
bir duman.
Giydirdiler göğe,
kapkara bir tuman.
İşte, işte düşman,
örtüyor güneşi!
Söküp almak istiyor,
en güzel düşlerimizi!

Korkma çocuk korkma,
çok yarınlar var daha.
İşte deniz;
üstü pis,
dibi temiz!
Bekle çocuk bekle,
ha geldik,
ha geliyoruz biz!

İstanbul, 2009